انتخاب بارن طرح گامی مقدماتی در استفاده از روش¬های معمول به منظور برآورد سیلاب¬های طرح است و تعیین الگوی زمانی بارش به عنوان یکی از ویژگی¬های باران طرح به منظور برآورد سیلاب و همچنین طراحی سیستم¬های زهکشی از اهمیت ویژه¬ای برخوردار است.
در این مطالعه به منظور شناخت بهترین الگو، چهار روش تعیین الگوی توزیع زمانی بارش (بدون بعد، پیلگریم، هایتوگراف مثلثی و هاف) در تداوم¬های 1، 2، 3، 6، 9، 12، 18، 24 ساعته در یک دوره آماری 33 ساله و از سال آبی 1361-1360 تا 1392-1393 از چهار ایستگاه باران¬¬نگاری استان خوزستان (دزفول، اهواز، باغملک و بهبهان) آنالیز، محاسبه و مقایسه شده¬اند.
نتایج نشان می¬دهد از بین چهار روش تعیین الگوی توزیع بارش، روش هیدروگراف مثلثی بهترین روش است.
در پایان نتایج حاصل از الگوهای توزیع زمانی بارش با الگوهای تیپscs در هر چهار ایستگاه مقایسه گردید. نتایج نشان می¬دهد که اولا هر چه تعداد نمونه¬ها بیشتر باشد قابلیت اعتمادالگوی محاسبه شده بیشتر است.هم-چنین نتایج حاکی از آنست که در تداوم¬های 1، 2 و 12 ساعته همبستگی خوبی بین الگوهای تیپ scs و الگوهای بدست آمده از ایستگاه¬های اهواز و باغملک دارد اما الگوهای حاصل از ایستگاه دزفول و بهبهان همبستگی چندانی در هیچ یک از تداوم¬های 8 گانه با الگوهای تیپ scs ندارد. اما با توجه به مقادیرRMSE الگوی تیپ 4 SCS بهترین الگو را دارد.

 امروزه با افزایش جمعیت در دنیا و افزایش نیاز آبی، مشکل کم آبی از مهمترین چالش های بشری در دنیا می¬باشد. در شرایط کنونی بخش قابل توجه¬ای از نیاز آبی به علت دسترسی محدود به منابع آب¬های سطحی توسط منابع آب¬های زیرزمینی تامین می¬گردد. از سوی دیگر حجم عظیمی از آلاینده¬ها توسط عوامل انسانی در طبیعت رها می¬شود که با گذشت زمان بر آب های زیرزمینی تاثیر می-گذارند. بنابراین جلوگیری از آلودگی آب¬های زیرزمینی از اهمیت زیادی برخوردار است. در زمینه ارزیابی پتانسیل آسیب¬پذیری در آب¬های زیرزمینی، شاخص آسیب¬پذیری دراستیک، یکی از روش¬های بسیار رایج است و محققین بسیاری در اکثر نقاط جهان از این روش جهت ارزیابی آسیب¬پذیری آبخوان¬ها استفاده کرده¬اند. هدف اصلی از این پژوهش بررسی آسیب¬پذیری آبخوان دشت جارمه با استفاده از مدل¬های دراستیک و سینتکس و AHP-FUZZY از نظر آلودگی و وضعیت آبخوان منطقه می¬باشد. مدل¬های مذکور بر اساس هفت پارامتر مهم هیدرولوژیکی و هیدروژئولوژیکی تاثیرگذار بر انتقال آلودگی (عمق سطح ایستابی، تغذیه خالص، محیط آبخوان، محیط خاک، توپوگرافی، محیط غیراشباع وهدایت هیدرولیکی) پایه گذاری گردید. با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) هفت پارامتر مهم هیدرولوژیکی آبخوان، در مدل¬های ذکر شده ترکیب گردید.در روش AHP-FUZZY وزن پارامترها بر پایه دانش کارشناسی به روش چانگ تعیین شد. در نهایت نقشه¬های آسیب¬پذیری دشت با همپوشانی داده¬های هیدرولوژیکی موجود ساخته شدند. نتایج حاصل از روش DRASTIC نشان داد که حدود 5/15 درصد منطقه مورد مطالعه، آسیب پذیری خیلی کم، 5/51 درصد آسیب¬پذیری کم، 33 درصد منطقه آسیب¬پذیری متوسط بوده است. نتایج حاصل از روش SINTACS نشان می¬دهد که 2/0 درصد منطقه مورد مطالعه آسیب پذیری خیلی کم، 14 درصد منطقه مورد مطالعه آسیب پذیری کم، 6/70 درصد منطقه مورد مطالعه آسیب پذیری متوسط و 2/15 درصد منطقه مورد مطالعه آسیب پذیری نسبتا زیاد می¬باشد. نتایج حاصل از روش AHP –FUZZY نشان داد که حدود 6/90 درصد منطقه مورد مطالعه آسیب پذیری خیلی کم، 5/0 درصد منطقه مورد مطالعه آسیب پذیری کم، 1/3 درصد منطقه مورد مطالعه آسیب پذیری متوسط، 8/5 منطقه مورد مطالعه آسیب پذیری نسبتا زیاد می¬باشد. با توجه به اینکه کاربری عمده دشت کشاورزی است و یکی از منابع مهم آلودگی¬های مهم کشاورزی استفاده از کودهای نیتراتی است. جهت صحت سنجی نتایج هر سه روش از نقشه هم نیترات استفاده شد. مدل فازی به دلیل همبستگی بالاتر با غلظت نیترات به عنوان مدل کارآمدتر برای ارزیابی آسیب پذیری دشت جارمه انتخاب گردیده است

 رودخانه دز یکی از رودخانه‌های مهم سیستم رودخانه کارون بزرگ در استان خوزستان است که علاوه بر ایفای نقش مهم در وضعیت کیفی و هیدرولیکی این سیستم، منبع تامین آب بسیاری از کارخانه‌های صنعتی و طرح‌های بزرگ کشاورزی منطقه است، اما برداشت‌های روزافزون آب از یک سو و تخلیه پساب‌های شهری، صنعتی و بخصوص کشاورزی به رودخانه از سوی دیگر، وضعیت کیفی آب رودخانه را تهدید می‌کند. یکی از تاثیرات مخربی که وجود آلودگی¬ها بر رودخانه دارند، از بین رفتن زیست¬بوم¬ها در اثر غلظت¬ بالای آلاینده¬ها است. با توجه به محدودیت در حجم منابع آب موجود، افزایش احتمال بروز آلودگی و لزوم تامین نیاز زیست¬محیطی رودخانه، بهینه¬سازی مقدار جریان رودخانه به صورتی که هم¬زمان دو هدف تامین جریان نیاز زیست¬محیطی و کاهش آسیب¬های آلودگی را تامین کند، ضروری است. در این پژوهش، مقدار جریان رهاسازی از سد برای رودخانه به گونه‌ای تامین شد که ضمن تامین جریان زیست¬محیطی، تا حد امکان هر دو هدف غلظت آلودگی و زمان لازم برای کاهش غلظت آلودگی تا حد مجاز آن را که رفتاری متضاد با هم دارند، را به گونه¬ای کمینه کند که محیط زیست کم¬ترین آسیب را ببیند. در این تحقیق ، جریان زیست¬محیطی رودخانه دز توسط تعیین جریان رهاسازی بهینه از سد دز تعیین شد. برای این کار، ابتدا جریان زیست¬محیطی تعیین و شبیه¬سازی کیفی رودخانه توسط مدل QUAL-2K انجام شد. سپس با استفاده از نظریه حل اختلاف نش، جریان رهاسازی بهینه از سد، تحت پنج سناریوی وزن¬های نسبی برای اهداف مهم کمی و کیفی تعیین شدند که مقادیر آنها به¬ترتیب برابر 60، 54، 78، 81 و 96 مترمکعب برثانیه به دست آمد. برای این پنج سناریو متوسط غلظت به ترتیب برابر، 1/2، 2/2، 8/1، 7/1 و 6/1 میلی‌گرم بر لیتر و هم‌چنین طول تماس برای سناریوها به ترتیب برابر، 3/150، 4/149، 2/152، 5/152 و 3/153 کیلومتر به دست آمد. مشاهده شد در سناریو پنجم که وزن اهداف نیاز پایین دست و نیاز زیست محیطی افزایش داده شد، بیشترین جریان رهاسازی، کمترین متوسط غلظت و بیشترین طول تماس به دست آمد و طبق جدول تنانت نیاز زیست محیطی را در حد بسیار عالی تامین می‌کند.

 پس از یخچال¬ها، منابع آب¬زیرزمینی دومین منبع مهم آب شیرین موجود در جهان هستند. توسعه جمعیت، کشاورزی و صنعت سبب افزایش برداشت از این منابع شده و افت سطح آب¬زیرزمینی را به همراه داشته است. برای آگاهی از وضعیت منابع آب¬زیرزمینی و مدیریت بهینه آن لازم است بررسی دقیقی از نوسانات و روند تغییرات سطح آب-زیرزمینی انجام شود. با بررسی دقیق نوسانات سطح آب-زیرزمینی می توان از آن در برنامه‌ریزی تامین آب قابل‌اعتماد و نیز در مدیریت منابع آب استفاده نمود. در‌م‍طال‍ع‍ه‌ حاضر، رون‍د ت‍غ‍ی‍ی‍رات‌ آب‌¬زی‍رزم‍ی‍ن‍ی‌ دشت خانمیرزا واقع در استان چهارمحال و بختیاری با استفاده از اطلاع‍ات‌ 14 ح‍ل‍ق‍ه‌ چاه مشاهده ای که 2 حلقه از آنها به دلیل نداشتن آمار و 2 حلقه دیگر به دلیل فقدان تعداد زیاد داده وعدم امکان باز سازی داده ها حذف گردیدند و در نهایت از اطلاعات 10 حلقه چاه مشاهده ای در سه مقیاس ماهانه، فصلی و سالانه با استفاده از آزمون من _کندال و تحلیل گر شیب سن ارزی‍اب‍ی و سپس نتایج حاصل با نتایج روند منطقه¬ای سطح آب¬زیرزمینی منطقه، مورد بررسی قرار گرفت. جهت بررسی روند منطقه¬ای سطح آب¬زیرزمینی از آزمون کندال¬منطقه¬ای استفاده شد. نتایج بررسی در سه مقیاس سالانه، فصلی و ماهانه با استفاده از آزمون من _کندال و تحلیل گر شیب سن نشان از این داشت که در نواحی مرکزی و جنوبی که شامل محدوده فیض آباد و ده علی- ده رشید می باشند، بیشترین افت وجود داشت. همچنین بررسی ها با استفاده از کندال منطقه¬ای نشان از وجود روند افت کاهشی کمتر سطح آب زیر زمینی در ناحیه جنوبی نسبت به نواحی دیگر داشت.

 آب¬های زیرزمینی مهم¬ترین منبع تامین آب برای مصارف شرب، کشاورزی و صنعت است. در سال¬های اخیر، با توجه به تغییراقلیم، خشک¬سالی¬های طولانی مدت، افزایش حفر چاه¬های بهره¬برداری و استفاده بی¬رویه از آب¬های زیرزمینی موجب شده¬اند تا سطح آب¬های زیرزمینی به شدت کاهش یابد. این امر خطرات زیادی از جمله نشست زمین و افزایش کویری شدن را در پی خواهد داشت؛ به همین دلیل پیش¬بینی صحیح و قابل اطمینان سطح آب¬های زیرزمینی از اهمیت ویژه¬ای برخوردار است. در سال¬های اخیر استفاده از مدل¬های غیرخطی در پیش بینی سطح آب زیرزمینی مورد توجه محققان واقع شده است که از آن جمله می¬توان به مدل¬های سری زمانی، آنالیز موجک، شبکه¬های عصبی مصنوعی، برنامه ریزی ژنتیک، مدل¬های ماشین بردار پشتیبان و ... اشاره نمود. تبدیل موجک از طریق تجزیه سیگنال¬ها به زمان و فرکانس همچون روش آنالیز فوریه شیوه نوینی را برای پردازش سیگنال ارائه می¬دهد. در پژوهش حاضر، به بررسی کاربرد استفاده از مدل¬های سری زمانی و مدل ترکیبی سری زمانی-موجک در پیش¬بینی سطح آب زیرزمینی دشت فیروزاباد پرداخته شده است. سری زمانی با استفاده از آنالیز موجک، توابع مختلف موجک و نیز در سطوح متفاوت تجزیه، به زیرسری¬هایی تبدیل شده است. به بیان دیگر از طریق تجزیه موجک، هر سیگنال از سری به دو بخش سیگنال تقریب و سیگنال جزئیات تجزیه شده و سیگنال جزئیات با توجه به سطح تجزیه به قسمت¬های d1,..,di تجزیه گردیده است. سپس این زیرسری¬ها به عنوان ورودی مدل سری زمانی آریما درنظرگرفته شد. در ادامه برای بررسی قابلیت این روش، نتایج آن با نتایج بدست آمده از روش سری زمانی آریما مقایسه گردید. برای انجام این پژوهش 10 چاه مشاهده¬ای مورد بررسی قرار گرفت و در تجزیه موجک از 5 تابع (Haar، Symlet، coif، db و db4) در 4 سطح تجزیه استفاده شد. نتایج نشان¬دهنده کارایی بهتر و خطای کمتر مدل ترکیبی سری زمانی-موجک در مقابل مدل سری زمانی برای پیش¬بینی سطح آب زیرزمینی است. همچنین تابع موجک db4 در سطح تجزیه دوم به عنوان بهترین تابع موجک برای پیش¬بینی سطح آب زیرزمینی انتخاب شد.

مدل¬سازی پیوسته بارش-رواناب پایه بسیاری از مطالعات از جمله مدیریت منابع آب، کنترل سیل، اثرات تغییر اقلیم، مدیریت خشکسالی و.... می باشد. بنابراین با توجه به اهمیت موضوع، مدل سازی این پدیده هدف اصلی تحقیق قرار گرفت. در مدل سازی پیوسته بسیاری از فرایندهای هیدرولوژیک در دوره های متوالی تر و خشک در نظر گرفته می شود، که همین نوع مدل سازی در تحقیق حاضر استفاد شده است. مدل احتساب رطوبت خاک (SMA) از جمله روش های هیدرولوژیک پیوسته مورد استفاده است که بسیاری از فرایندهای چرخه هیدرولوژیک را همچون بارش، برگاب، چالاب، نفوذ، تبخیر و تعرق، رطوبت خاک، ذخایر آب زیرزمینی و خروجی آن به رودخانه را محاسبه می کند. در این تحقیق از مدل HMS-SMA برای مدل سازی پیوسته جریان در حوضه کسیلیان واقع در شمال کشور استفاده شد. از آنجا که تعداد پارامترهای الگوریتم SMA زیاد بوده و ضعف هایی در واسنجی نرم افزار و واسنجی دستی وجود داشت، از یک واسنجی خودکار بواسطه یک برنامه بهینه سازی خارجی (الگوریتم کلونی مورچه ها یا ACOR) در محیط نرم افزار متلب استفاده شد. پس از آنکه صحت عملکرد واسنجی جدید با بهینه ساز ACOR مورد تایید قرار گرفت، از داده های بارش رواناب 4 سال برای واسنجی و 4 سال برای صحت سنجی مدل سازی استفاده شد. واسنجی سالانه مدل، بدلیل عدم تطبیق مناسب نتایج شبیه سازی با مشاهداتی کنار گذاشته شد و بجای آن واسنجی به صورت 6 ماهه در دو دوره زمستانی و تابستانی انجام شد. سنجش نتایج حاصل از واسنجی و صحت¬سنجی مدل، براساس معیار ناش-ساتکلیف صورت گرفت که این معیار در کل برای تمامی موارد واسنجی در محدوده خوب و برای موارد صحت سنجی در محدوده قابل قبولی بدست آمد. همچنین تحلیل حساسیت پارامترهای مدل هیدرولوژیک HMS-SMA انجام شد و 4 پارامتر حداکثر نرخ نفوذ خاک، حداکثر ذخیره خاک، حداکثر ذخیره ناحیه کششی خاک و حداکثر نرخ نفوذ عمقی خاک به عنوان پارامترهای حساس تعیین شد.

 

پیش‌بینی صحیح و مناسب فرآیندهای هیدرولوژیکی می‌تواند کمک شایانی در زمینه طراحی بهینه پروژه¬های آبی و مهندسی و نیز جلوگیری از خطرات ناشی از آنها داشته باشد. در این راستا مدلسازی منطقی و مناسب فرآیند بارش-رواناب به عنوان اولین و مهمترین گام در راستای مبارزه و مقابله با سیلاب به عنوان یک بلای طبیعی می‌باشد. لیکن این فرآیند استوکاستیک به عوامل و پارامترهای مختلفی از جمله شرایط آب و هوا، رطوبت، نفوذ، تبخیر و... وابسته بوده و دارای پیچیدگی خاصی است، لذا برای مطالعه این فرآیند از مدل‌های جعبه سیاه از جمله مدل سری‌های زمانی و یا اخیراً از مدل شبکه‌های عصبی مصنوعی (ANN) بطور گسترده استفاده می‌شود که قابلیت پیش‌بینی و مدلسازی غیرخطی را نیز دارا می‌باشد.
همزمان با گسترش استفاده از شبکه‌های عصبی مصنوعی، استفاده از آنالیز موجک Analyze) Wavelet) در زمینه هیدرولوژی نیز پیشرفت محسوسی نموده است. ترکیب این دو قابلیت، مدل ترکیبی با کارایی بهتر در پیش¬بینی فرآیندهای هیدرولوژیکی بنام شبکه¬های¬عصبی-موجکی (Conjoined Wavelet-ANN Network) را به وجود آورده است.
سپس سری زمانی با استفاده از آنالیز موجک به زیر سریهایی تجزیه شده و این زیر سریها وارد شبکه عصبی گردیده و برای درجات مختلف تجزیه و تعداد نرون¬های میانی متفاوت نتایج به دست آمده است. در ادامه نتایج با روش شبکه عصبی مصنوعی و روش سیستم استنتاج فازی عصبی تطبیقی مقایسه شده است.
نتایج بیانگر آن است که، این روش نسبت به روش شبکه عصبی و روش سیستم استنتاج فازی عصبی تطبیقی کارایی بالاتری دارد. این مهم را می توان از روی ضریب تعیین و‌ جذر میانگین مربع خطاها به وضوح مشاهده کرد چرا که روی میزان تاثیرگذاری داده¬های سری زمانی، قبل از ورود به شبکه تفکیک-پذیری صورت گرفته و سیگنال اولیه به چندین زیر سیگنال (Sub-Signal) تجزیه شده است. با این کار این امکان فراهم می¬آید که ضرایب وزن ورودی¬ها به شبکه عصبی بر پاپه میزان تاثیرگذاری هر زیرسری زمانی تنظیم گردند، که این امر به نوبه خود تاثیرات کوتاه مدت و بلند مدت را در سری زمانی در بر می-گیرد و شبکه را در ارزیابی و تخمین¬های آینده بهینه¬تر و کاراتر می¬سازد.
همچنین نتایج حاصل از پیش¬بینی جریان نشان می¬دهد که جریان رودخانه گاماسیاب در حال کاهش می¬باشد و این مطلب برای شهرستان نهاوند به عنوان یک تهدید جدی تلقی می¬شود.
 

بررسی و پیش¬بینی آبدهی موضوعی است که به علت اهمیت آن در طراحی پروژه¬های آبی همواره مورد نظر متخصصان بوده و آنها را بر آن داشته است با ابداع روش¬های مختلف ¬درصدد دستیابی به حداکثر دقت در پیش-بینی جریان رودخانه ها باشند. از طرفی هم با توجه به اهمیت و حساسیت امر مهار آب‌های سطحی خصوصاً در کشور ما که اکثر رودخانه‌های مناطق مختلف فصلی بوده و کمبود آبی که در پهنه وسیعی از کشور وجود دارد، نیاز به شناسایی و به مدل در‌آوردن رفتار رودخانه ها و شریان‌های آبی جهت برنامه‌ریزی‌های بلندمدت و استفاده بیشتر و بهتر از پتانسیل‌های آنها عمیقاً احساس می‌شود. هدف از این پژوهش پیش بینی جریان رودخانه خرم آباد با شبکه عصبی مصنوعی و مدلهای سری زمانی می باشد. در این پژوهش از سه شبکه پرسپترون چند لایه، پس انتشار و تابع شعاع مدار جهت پیش¬بینی سیلاب رودخانه خرم¬آباد استفاده شد و نتایج این شبکه ها با مدل های سری زمانی مقایسه گردید. برای این منظور از داده های روزانه اقلیمی و هیدرولوژیکی سه ایستگاه چم-انجیر،خرم آباد و دهنو طی دوره آماری 31 ساله استفاده شد. با بررسی همبستگی بین این داده ها و آبدهی رودخانه خرم آباد پارامترهای موثر بر آبدهی تعیین شد. پس از نرمال کردن دادهها، مدلهای مختلف ایجاد شد. بررسی مدلهای مختلف نشان داد که شبکه های تابع شعاع مدار بهترین نتایج را در بین انواع شبکه عصبی دارند. با مقایسه این شبکه ها و مدلهای سری زمانی مشخص شد که مدل شبکه عصبی عملکرد بهتری دارد و پیش¬بینی بهتری نسبت به مدل ARIMAX و ARIMA از جریان رودخانه خرم آباد ارایه می دهد.

امروزه به علت کمبود منابع آب و اهمیت آن در زندگی محافظت از منابع آب زیرزمینی امری ضروری است . بدین منظور پهنه¬بندی آب¬های زیرزمینی از نظر پتانسیل آلودگی یکی از راه¬هایی است که در این راه می-تواند به ما کمک کند . در این تحقیق منابع آب زیرزمینی دشت خرم¬آباد با روش¬های دراستیک و تحلیل سلسله مراتبی مورد ارزیابی قرار گرفت . مدل دراستیک براساس هفت پارامتر عمق آب زیرزمینی D ، تغذیه خالص R ، محیط آبخوان A ، محیط خاک S ، توپوگرافی T ، اثر منطقه غیراشباع I و هدایت هیدرولیکی آبخوان C ساخته می¬شود . با کمک لایه¬های تهیه شده در محیط GIS مناطق مستعد به آلودگی در هر دو روش مشخص شدند . با توجه به نقشه نهایی آسیب¬پذیری دراستیک حدود 36/5 درصد منطقه مورد مطالعه دارای آسیب¬پذیری خیلی کم ، حدود 23/9 درصد منطقه مورد مطالعه دارای آسیب¬پذیری کم ، حدود30/1 درصد منطقه مورد مطالعه دارای آسیب¬پذیری متوسط و حدود 9/5 درصد منطقه مورد مطالعه دارای آسیب¬پذیری متوسط تا زیاد است . هم¬چنین با استفاده از روش (AHP) حدود 40/1 درصد منطقه مورد مطالعه دارای آسیب¬پذیری خیلی کم ، حدود 19/3 درصد منطقه مورد مطالعه دارای آسیب¬پذیری کم ، حدود 30/1 درصد منطقه مورد مطالعه دارای آسیب¬پذیری متوسط و حدود 9/5 درصد منطقه مورد مطالعه دارای آسیب-پذیری متوسط تا زیاد است . جهت صحت¬سنجی نتایج هر دو روش از نقشه هم نیترات استفاده شد که مدل (AHP) با ضریب همبستگی (0/875) تطابق بیشتری دارد .

 در ده های اخیر، یکی از اصلی ترین دغدغه های بشر، ارزیابی منابع آب در جهان بوده است. طی چند دهه ی گذشته، لزوم نیاز به یک فرآیند سیستماتیک ارزیابی برای بررسی منابع آب و وضعیت زیست محیطی احساس شده بود. از همان زمان، استفاده از برخی روش های توسعه یافته که برای ارزیابی اثرات زیست محیطی به دست آمده بودند، در سراسر جهان گسترش یافت. مدت ها است که از شاخص ها برای بررسی و تشریح مشکلات زیست محیطی استفاده می شود. مهم ترین و اصلی ترین هدف، انتخاب مجموعه ای از شاخص ها با روش های علمی است تا به این صورت مدلی کلی برای ارزیابی وضعیت زیست محیطی ارایه شود. مدل هم جنبه ی زیست محیطی و هم جنبه ی فنی-اجتماعی دارد. در این مطالعه 7 روش علمی ارزیابی چرخه ی زندگی (LCA)، ارزیابی خطر زیست محیطی (ERA)، ارزیابی اثرات زیست محیطی (EIA)، شاخص عملکرد (PI)، ارزیابی اکوسیستم هزار ساله (MEA)، DPSIR(واکنش تاثیر وضعیت فشار محرک ها)، تحلیل جریان مواد (MFA) و شاخص های مربوط به هر روش برای ارائه مدلی پیشنهادی و شاخص های جدید، بررسی شدند. از روش ماتریس دو بعدی برای وزن دهی به شاخص ها و از پرکاربردترین شاخص ها برای مدل پیشنهادی استفاده شد. برای مدل پیشنهادی سه سری شاخص انتخاب شد. دو شاخصِ صنایع و تامین آب مصرفی مربوط به سیستم فنی-اجتماعی و دو شاخصِ بررسی نوتریئنت ها و تامین آب مصرفی به اکوسیستم ارتباط دارد. رودخانه ی سفیدرود با استفاده از شاخص های به دست آمده، ارزیابی شد. در نتیجه ی این ارزیابی حضور صنایع یکی از عوامل اصلی برای آلودگی رودخانه تلقی می شود. در عین حال حضور کارخانه ها جنبه های اقتصادی، کیفیت آب، علم و فن آوری و ساختار سیاسی-اجتماعی را پوشش می دهد. شاخص تامین آب مصرفی، محیط زیست طبیعی، کیفیت آب، جنبه های اقتصادی-اجتماعی و علم و فن آوری را پوشش می دهد. این شاخص نشان می دهد که تمامی حجم آب مورد استفاده از سفیدرود برای مصرف شهری، بدون تصفیه ی بیولوژیکی به عنوان آب شرب در سطح شهرستان توزیع می شود. شاخص بررسی نوتریئنت ها، برای نمایش وضعیت آلودگی می باشد و کیفیت آب، ساختار اکوسیستم و محیط زیست طبیعی را پوشش می دهد.

مواد منعقد کننده ای کـه در بیشتر موارد در تصفیه آب به کار می روند سولفات آلومینیوم و نمک هـای آهن هستند. آزمایش جـار امروزه به عنوان روشی شناخته شده برای تعیین نـوع و مقدار ماده منعقد کننده در آزمایشگاه های آب به کار گرفته می شود. بـا توجه به چند معیاره بودن فرآیند تصمیم گیری، انتخاب بهترین ماده منعقدکننده، بـا لحاظ نمودن معیارهـای مختلف آزمایش جار، به راحتی امکان پذیر نخواهد بود. در این تحقیق، نتایج آزمایش جار با استفاده از فـرآیند تحلیل سلسله مراتبی بـا در نظر گرفتن معیارهـای حذف کـدورت، حجم لجن باقـی مـانده، قیمت، مقدار و ﺗﺄﺛﯿﺮ مـاده منعقد کننده بر pH آب، بـه منظور تعیین بهتریـن مـاده منعقد کننده و بهترین مقدار مصرف برای کاهش کدورت آب رودخانـه کارون مورد استفاده قـرار گرفتـه است. در آزمایش هـای مربوط به تحقیق انجام شده، از چهار ماده سولفات فرو، سولفات آلومینیوم، کلراید فریک و پلی آلومینیوم کلراید، با مقادیـر مصرف 5، 8، 12، 16، 20 و 25 میلی گـرم در لیتر، بـر روی نمونه هایـی از آب رودخانـه کارون با کدورت های 107/5و 5/23   ( ان تی یو) استفاده شده است. پس از انجام آزمایش ها، تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار EC 2000 انجام گرفته است. نتایج آزمایش ها نشان می دهند که بهترین ماده منعقد کننده در نمونه آب با کـدورت 5/107  ( ان تی یو) کلراید فریک بـا مقدار مصرف 12 میلی گـرم در لیتر می باشد و معیارهای مقدار مصرف، حجم لجن باقی مانده و تاثیر ماده منعقد کننده بر pH آب، به ترتیب، بیشترین وزن را در انتخاب گزینه نهایی دارند. در مورد نمونه آب بـا کـدورت5/23 (ان تی یو) بهترین ماده منعقد کننده پلی آلومینیوم کلراید با مقدار مصرف 12 میلی گرم در لیتر می باشد و معیارهای مقدار مصرف، تاثیر ماده منعقد کننده بر pH آب و قیمت ماده منعقد کننده به ترتیب، بیشترین وزن را در انتخاب گزینه نهایی دارند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که نمی توان تنها با در نظر گرفتن معیار راندمان حذف کدورت، قضاوتی صحیح در مورد نوع و مقدار ماده منعقد کننده انجام داد و همچنین اثر تعدد تصمیم گیران در فرآیند تصمیم سازی برای انتخاب گزینه نهایی به طور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد.